این روزها بحث در مورد تبلیغات ساختارشکن در فضای مجازی زیاد شده است. جدیدترین آنها هم تبلیغ بستنی دومینو است که با واکنش‌های مختلفی از سوی مخاطبان و صدالبته ارگان‌های مختلف دولتی روبرو شده است؛ اما واقعا داستان چیست؟

حتما شما هم در مورد طرح صیانت از کاربران در فضای مجازی شنیده‌اید و اتفاقات پیرامون آن را دنبال کرده‌اید. حالا یک تبلیغ از شرکت دومینو در فضای مجازی باعث شده است که تمامی ارگان‌های دولتی به دنبال مدیران این مجموعه بیفتند تا ایشان نسبت به کار غلط خود ابراز ندامت و پشیمانی کنند، اما واقعا مگر اتفاقی افتاده است؟

حالا باید از خودمان بپرسیم که خوردن بستنی (گاز زدن بستنی) توسط یک خانم تحریک برانگیز است؟ این موضوع تحریک‌پذیری مسئله ای شده است که بدون حد و مرز می‌توان از آن استفاده یا سواستفاده کرد. آیا واقعا خندیدن و چشمک زدن در یک تبلیغ کار غلطی است؟ آیا در یک جامعه سالم این موضوعات اتفاق نمی‌افتد یا تنها قصد داریم واقعیت را زیر چتر هر آنچیزی که خودمان می‌خواهیم پنهان کنیم؟

بیشتر بخوانید : خرید اینترنتی خودرو | خرید خودرو از کدام سایت بهتر است ؟

از تبلیغ بستنی دومینو تا تبلیغ شکلات پارمیدا

تبلیغ بستنی دومینو که حذف شد

تبلیغ دومینو بی‌شک تبلیغی است که یک داستان کوتاه را روایت می‌کند و به نوبه خود دارای نقاط ضعف و قوتی است که در این مجال نمی‌گنجد اما مسئله اینجاست که آیا باید به آن به دید یک موضوع جنسیتی نگاه کرد یا خیر!

تبلیغ شکلات پارمیدا که دو سال پیش نیز منتشر شده بود نیز به همین تفکر جنسیت‌زدگی دچار شد و فارغ از بحث در مورد کیفیت زیر تیغ سانسور قرار گرفت.

تبلیغ شکلات پارمیدا که حذف شد

باید در نظر بگیریم در فضایی که تفکر رسانه ملی آن این است که بخشی از لوگوی یک باشگاه ورزشی را سانسور می‌کند بحث از موضوع نگاه ابزاری جدا شده و به ذهنیت بیمار پخش کننده یا بیننده کشیده می‌شود!

آیا واقعا بودن پستان گرگ در لوگوی باشگاه رم ایتالیا تحریک کننده است یا مغایر با یک موضوع اخلاقی است که باید سانسور یا حذف شود؟ چه نوع تفکر یا ذهنیتی در حال خط دهی است که حتی به همچین مواردی به صورت جنسی و اروتیک و تحریک برانگیز نگاه می‌کند؟

از این نوع تفکرات یا نگاه‌های رادیکال در صدا و سیما کم نیست کما اینکه حتما تبلیغ قدیمی بستنی میهن با متن :

“بیا شیرتو بخور نمی‌خوام مامان جون بستنی‌اش خوشمزه‌تره”

را به خاطر دارید! حال در همان رسانه‌ای که در دهه 70 این تبلیغ را مکررا پخش می‌کرد چه اتفاقی در ساختار سانسور و ممیزی ایجاد شده که باز هم پستان گاو تبلیغ بستنی میهن زیر تیغ سانسور قرار گرفته است؟! آیا اینجا هم موضوع استفاده ابزاری از چیزی رخ داده است؟

تبلیغ بستنی میهن که سانسور شد

این زاویه دید و نوع نگاه به موضوعات به حدی در حال رشد است که حتی تصویر کتاب ریاضی دبستان هم مورد سانسور قرار می‌گیرد. یعنی فضای آموزشی و تربیتی نیز دچار افراط گرایی در حوزه نگاه به زن شده است! به راستی در تصویر این کتاب هم از زن استفاده ابزاری شده است!

حالا با این ذهنیت سراغ تماشای مجدد تبلیغ بستنی دومینو و شکلات پارمیدا بروید! این دو تبلیغ چیزی بیشتر از اتفاقاتی که در جامعه می‌افتد نیستند و به راستی که در تلاش هستند همراستای جامعه حرکت کنند و مطمئنا باید در تولید محتوای تبلیغاتی از روش‌هایی برای جذب مخاطب و تاثیرگذاری بیشتر استفاده کرد.

آیا واقعا در نظر داریم تمامی شبکه های مجازی را به مانند صدا و سیمایی بکنیم که نه تنها در جذب مخاطب جدید موفق باشد بلکه با میلیاردها تومان بودجه هر روز دچار ریزش مخاطب است و اکثر آنها به شبکه‌های ماهوراه‌ای پناه برده‌اند! واقعا علت را در چه چیزی جستجو می‌کنیم؟

آیا قرار است پس از حذف تبلیغ شکلات پارمیدا از آپارات ، سانسور سریال‌ها همچون سریال زخم کاری در فیلیمو ، کم‌رنگ کردن هانیه توسلی در هم‌رفیق نماوا و دیگر پلتفرم‌های داخلی به سراغ حذف و سانسور محتوا در پلتفرم‌های بین‌المللی برویم!

به‌راستی تفکر درست برای فرهنگ‌سازی در جامعه احضار مدیران کسب و کارهایی است که برای هزاران نفر شغل ایجاد کرده‌اند و در تلاش هستند که چرخ پنجر اقتصاد را در حرکت نگه دارند؟!

سوال اساسی‌تر اینکه چه کسی مسئول رگولاتوری محتوا است؟ وزارت ارشاد ؟ صدا و سیما ؟ ساترا ؟ پلیس امنیت ؟ مگر می‌شود با این همه سازمان و ستاد کار تبلیغات را جلو برد؟ هر کسی از ظن خود آتش به اختیار است و دست به فیلتر و سانسور محتوا می‌زند!

فیلم یا سریال از وزارت ارشاد اجازه مکتوب می‌گیرد اما ساترا آنرا حذف می‌کند و پلیس امنیت فراخون پیگرد قانونی می‌دهد!

مطالعه بیشتر: کمپین عکاسی بستنی دومینو

استفاده ابزاری از زن !

در نهایت باید نشست و دید در فضای مجازی که موفقیت برندها منوط به استفاده خلاقانه از محتوا است آیا سازمان‌های دولتی و حکومتی می‌توانند با برچسب زدن به محتوای تولیدی آنها را وادار به سانسور و حذف کنند یا نه؟

آیا دیگر شاهد تبلیغاتی مانند تبلیغ بستنی دومینو نخواهیم بود؟ آیا برچسب استفاده ابزاری از زن یا اشاره به موضوع ماده 21 قانون جرایم رایانه‌ای روش خوبی برای مقابله با خلاقیت یا فعالیت در شبکه های اجتماعی برای برندها خواهد بود؟

آیا به شکل سلیقه‌ای می‌توان هر چیز را  علیه عفت و اخلاق عمومی یا اشاعه فحشا و منکرات دانست! یا ممکن است مشکل از ما هم باشد که هر چیزی باعث تحریک ما می‌شود! از لوگوی یک باشگاه ورزشی تا دخترهای روی جلد کتاب تا گاز زدن بستنی!